ISzR 12. Trudne porody

Trudne porody

Gdy poród samoistny jest niemożliwy lub wiąże się z zagrożeniem dla dziecka albo rodzącej, lekarz położnik musi podjąć decyzję o zakończeniu go za pomocą cesarskiego cięcia, próżnociągu położniczego (tzw. vacuum) lub kleszczy. W przypadkach, gdy z góry wiadomo, że poród siłami natury będzie niemożliwy lub obarczony jest dużym ryzykiem uszkodzenia czy śmierci dziecka, planowane jest cesarskie cięcie. Wówczas kobieta ciężarna może wyjaśnić swe wątpliwości z lekarzem i przygotować się psychicznie do zabiegu.

Inaczej jest, gdy wymienione powyżej metody rozwiązań porodów podejmowane są – z konieczności – w trakcie porodu. Wywołują zrozumiały niepokój, poczucie zagrożenia, strach przed poddaniem się zabiegowi. Warto pamiętać, że znajdujemy się pod właściwą opieką, a takie decyzje podjęte zostały dla naszego dobra. Niektóre osoby są przekonane, że poród zabiegowy pozbawi je szansy przeżycia czegoś pięknego, wyjątkowego, sprawdzenia się. Czasami kobiety, które nie urodziły samoistnie, czują się winne z tego powodu. Niepotrzebnie. Należy podkreślić, że sposób, w jaki dziecko przyszło na świat, nie wpływa na więź matki i dziecka. Ona nawiązuje się od początku ciąży, trwa i umacnia się po porodzie, by rosnąć i dojrzewać z każdym dniem wspólnego życia.

Zabiegi położnicze stosuje się wyłącznie w sytuacjach, gdy ich niewykonanie groziłoby poważnymi powikłaniami dla matki i dziecka. W naszym szpitalu stosuje się cesarskie cięcie (więcej o nim możecie przeczytać tutaj: https://szpital-ostroda.pl/iszr:-11-cesarskie-ciecie-a-porod-naturalny) oraz próżnociąg położniczy. Metoda ta polega na tym, że do główki zostaje przyssana – poprzez wytworzenie podciśnienia – silikonowa przyssawka, która umożliwia szybkie urodzenie główki dziecka. Zabieg wykonuje się w II okresie porodu, pod warunkiem, że główka znajduje się dostatecznie nisko w kanale rodnym.